Ο Σύνδεσμός μας όπως κάθε χρόνο, συμμετείχε
στις εκδηλώσεις μνήμης της «Μάχης του Σταθμού Χωροφυλακής Λιτοχώρου», που
πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 31-3-2019, με πρωτοβουλία του Συνδ. Αποστρ. Σωμ.
Ασφ. Ν.Πιερίας. Αντιπροσωπεία του Διοικητικού Συμβουλίου και μέλη του
Συνδέσμου, μεταβήκαμε στο Λιτόχωρο όπου παρακολουθήσαμε τη Θεία Λειτουργία και
την επιμνημόσυνη δέηση στον Ι. Ν. Αγίου Νικολάου και ακολούθως το Τρισάγιο στο
Ηρώο Πεσόντων, στο Πάρκο, τις ομιλίες και την κατάθεση στεφάνων μεταξύ των
οποίων και του Συνδέσμου μας που κατατέθηκε από τον Πρόεδρο.
Σύμφωνα με ανακοίνωση
του Συνδέσμου Πιερίας: «ΔΕΝ έχει κληθεί στην εκδήλωση αυτή κανένα κόμμα και
καμία κομματική ή ιδεολογική οργάνωση, διότι η Επιμνημόσυνη Δέηση ΔΕΝ έχει
κομματικό / ιδεολογικό χαρακτήρα, αλλά τελείται υπέρ αναπαύσεως των ψυχών.
Η ευταξία, η σεμνότητα
και η ευπρέπεια ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να επικρατήσουν προς αποφυγή οιασδήποτε επιδίωξης
για πολιτική / κομματική ή ιδεολογική εκμετάλλευση της εκδήλωσης αυτής».
Θυμίζουμε συνοπτικά ότι η εκδήλωση αφορά στην
άνανδρη επίθεση που δέχτηκαν η δύναμη του Σταθμού Χωροφυλακής και η μικρή
ενισχυτική δύναμη Χωροφυλακής-Στρατού που είχαν αφιχθεί για την τήρηση τάξης
στα εκλογικά τμήματα και την ομαλή διεξαγωγή των πρώτων μετά από 10 χρόνια
εθνικών εκλογών, από πολυάριθμο τμήμα
«συμμοριτών» του ΚΚΕ(περίπου 100 άτομα με σύγχρονο οπλισμό και εμπρηστικές
βόμβες), που αντιτίθεντο στη διενέργεια των
εκλογών και ήταν υπέρμαχοι της ένοπλης κατάληψης της εξουσίας, τη νύχτα της 30ης/31ης
Μαρτίου 1946 (παραμονή των εθνικών εκλογών), και είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 9
ανδρών της Χωροφυλακής, 3 του Στρατού και της Λιτοχωρίτισσας Ευαγγελίας
(Μπούλιω) Λαλουμίχου, η οποία εργαζόταν ως καθαρίστρια στον Σταθμό Χωροφυλακής
και στο Δημοτικό Σχολείο Λιτοχώρου. Η επίθεση αυτή σηματοδότησε την έναρξη του
«συμμοριτοπόλεμου» αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο την είσοδο στην
«ψυχροπολεμική» περίοδο, αφού ιστορικά στοιχεία καταδεικνύουν την αποδοχή ή
κατά άλλους την καθοδήγηση της ανταρσίας, από την ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης.
Ακολουθεί η επετειακή ομιλία μου προς τα μέλη της αποστολής μας, κατά τη διάρκεια της μετάβασης
στο Λιτόχωρο:
-73 χρόνια μετά και το
πιο ταιριαστό μήνυμα είναι το: «…τήδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι
(Σιμωνίδης ο Κείος), ένα μήνυμα που
σημάδεψε πλήθος ιστορικών γεγονότων στην πορεία του Έθνους.
-Το περιστατικό του
Σταθμού Χωροφυλακής Λιτοχώρου είναι λίγο ως πολύ γνωστό και έχουμε αναφερθεί
εκτενέστερα σ’ αυτό μα και θα ακούσετε λεπτομερέστερα στην τελετή.
-Αφήνοντας για λίγο
στην άκρη το γεγονός ως ιστορική καταγραφή, θα βρεθούμε μπροστά στον ηρωισμό.
Έναν ηρωισμό που ξεπήδησε από όσα υπαγόρευσε τις δύσκολες εκείνες ώρες το
καθήκον.
-Κανείς από τους
υπερασπιστές δε μπορούσε να φανταστεί πως η συνήθης διαδικασία που αφορούσε
στην τάξη και την προστασία της εκλογικής διαδικασίας, θα κατέληγε στα όσα
θλιβερά ακολούθησαν. Οι κατά τα άλλα υπέρμαχοι της δημοκρατίας, αμφισβήτησαν
αυτήν την έκφανσή της γιατί απλά δεν εξυπηρετούσε το κόμμα.
-Η Ελλάδα που λίγα
χρόνια πριν έδειξε στην παγκόσμια κοινότητα, πως όταν η μαγιά της φυλής είναι ο
ηρωισμός και οι αξίες, έχεις το χρέος να υπερασπιστείς την κληρονομιά σου,
έμπαινε σε νέες περιπέτειες και γινόταν ξανά το κέντρο της προσοχής.
-Έτσι η πρώτη παγκοσμίως
πολεμική ενέργεια, που εισήγαγε τον μεταπολεμικό κόσμο στην «ψυχροπολεμική
περίοδο» έμελε να γίνει η απαρχή ενός πρωτοφανούς αιματοκυλίσματος στη χώρα
μας, με αποτέλεσμα οι απώλειες σε ψυχές να είναι πολλαπλάσιες αυτών της
Γερμανοβουλγαρικής κατοχής και ο απόηχος των
όσων διαδραματίστηκαν να γίνει μέρος της πολιτικής συνείδησης του
νεοέλληνα έως και σήμερα.
-Και όπως γίνεται πάντα
και για κάποιους τα γεγονότα που βιώνουν περνούν μέσα από το καθήκον, έτσι και
οι υπηρετούντες στο Αστυνομικό Σώμα έχουν πάντα μερτικό στα θύματα.
-Κατά τη διατύπωση του
Καντ «η μέγιστη τελειότητα του ανθρώπου, έγκειται στην από καθήκον εκπλήρωση
του καθήκοντός του».
-Και σήμερα εμείς
ταπεινοί προσκυνητές, οδηγούμαστε να τιμήσουμε την αφοσίωση στο καθήκον. Το
μνημόσυνο για τις αδικοχαμένες ψυχές των υπερασπιστών του Στ. Χωρ/κής Λιτοχώρου είναι ο ελάχιστος
φόρος τιμής στον αστυνομικό που πράττει το καθήκον του και δεν έχει σκοπό ν’
αναθερμάνει κομματικά πάθη, κάτι που κατά κόρον γίνεται από συγκεκριμένους
πολιτικούς χώρους.
-Άρα περί αξιών ο
λόγος.
-Σήμερα παρ’ όλα αυτά,
δυστυχώς η μοιραία πτώση των αξιών ή η μετάλλαξή τους, μας οδηγεί στη
διαπίστωση που εύστοχα κάνει ο Πήτερ Ουστίνωφ: «όταν φωνάζει το καθήκον
βρίσκονται πολλοί βαρήκοοι».
-Ας αντισταθούμε
λοιπόν στην πτώση και μην ξεχνάμε πως «η λήθη δεν ταιριάζει στον Έλληνα".
Στέργιος Σαββίδης