Ημέρες μνήμης - Επανάσταση 1821, η επανάκαμψη του έθνους

 

Αλέξανδρος Υψηλάντης

Ο χριστιανισμός ως μόνη κοινότητα που διατηρεί σχέση με την ελληνικότητα του τόπου, φτάνει στην ευλογημένη στιγμή να επαναστατήσει. Ο Οθωμανικός ζυγός δεν μπορεί πλέον να επικρατεί εκεί που ο ελληνισμός έγραψε ένδοξες σελίδες ιστορίας.

Μετά από επαναστατικές προσπάθειες στα 400 περίπου χρόνια από της Αλώσεως της Πόλης, περισσότερο τοπικού χαρακτήρα, φτάνει οργανωμένα πλέον, χάρη στη σημαντική συμβολή της Φιλικής Εταιρείας, στην επίσημη καθολική επανάσταση υπό την ηγεσία του ήρωα Αλέξανδρου Υψηλάντη. Ήταν ίσως ένα από τα παιχνίδια της ιστορίας να έρθουν έτσι τα γεγονότα, ώστε να ηγηθεί της επανάστασης Έλληνας που καταγόταν (από το χωριό Υψήλ της επαρχίας Όφεως του Πόντου) από την τελευταία ελεύθερη περιοχή του βυζαντινού κόσμου, την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, την αυτοκρατορία των Κομνηνών, για να αποτελέσει το συνδετικό κρίκο του ελληνισμού που μαρτυρούσε έκτοτε υπό τον τουρκικό ζυγό.
Η 25^η Μαρτίου είναι πέραν των άλλων και η συμβολική εκείνη ημερομηνία που θέλει τον Ευαγγελισμό της Θεομήτορος, να αποτελεί και τον Ευαγγελισμό του ελληνικού έθνους. Ορθοδοξία και ελληνισμός συνεορτάζουν σ’ έναν μοναδικό συμβολισμό.

Στρατιωτική εισβολή των Γερμανών - 6 Απριλίου 1941

Στις 05.15΄ το πρωί της 6ης Απριλίου 1941, εκδηλώθηκε η πρώτη επίθεση των Γερμανών εναντίον της Ελλάδας και από της 05.30΄ επεκτάθηκε σ' ολόκληρο το μέτωπο από το τριεθνές μέχρι βόρεια της Κομοτηνής. Για τα επόμενα τέσσερα και πλέον 24ωρα, στα οχυρά της γραμμής των συνόρων, έμελλε να διαδραματιστούν επικοί αγώνες και σκηνές απερίγραπτου ηρωισμού, που θα προκαλέσουν το θαυμασμό όχι μόνο όλου του κόσμου αλλά και των Γερμανών.

Για τους περισσότερους, ακόμα και σήμερα το άκουσμα της μάχης του Ρούπελ είναι απλά ένα πολεμικό επεισόδιο. Δεν φρόντισε το εκπαιδευτικό μας σύστημα να εντάξει στη διδασκαλία του επαρκείς αναφορές και αναλύσεις των κατορθωμάτων του Ελληνοϊταλικού πολέμου και του της συμμετοχής μας στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Όσοι είχαν την τύχη να επισκεφθούν ένα από τα οχυρά έχουν αντιληφθεί το μέγεθος της σημασίας της αντίστασης των ελληνικών στρατευμάτων στην κυριότερη αμυντική γραμμή της Μακεδονίας. Εγώ στην επετειακή μου αυτή αναφορά, θα προσπαθήσω να παρουσιάσω ορισμένα στοιχεία για να προσεγγίσει έστω και ελάχιστα ο αναγνώστης περί τίνος πρόκειται και να αναζητήσει σε άλλες εκτενέστερες πηγές, λεπτομέρειες που θα ολοκληρώσουν την παρουσίαση του μεγέθους των όσων δραματικών περιστατικών έλαβαν χώρα το ανοιξιάτικο εκείνο 5νθήμερο του 1941. Οι αναφορές πρωταγωνιστών της εποχής έχουν τη δική τους βαρύτητα γι αυτό και μνημονεύονται αντί άλλων σχολίων.

"....Ένας επί πλέον εισβολεύς, ένας επί πλέον αντίπαλος ανήκων ατυχώς εις την ομάδα των αυτοαποκαλουμένων πεπολιτισμένων κρατών επιχειρεί να καταπατήση τα ιερά του Έθνους........Θα πολεμήσωμεν αντιτάσσοντες εις την βίαν του επιδρομέως τα όπλα μας και τα στήθη μας, διδάσκοντες και τον νέον αντίπαλον ότι η Ελλάς από την οποίαν ήντλησεν τόσα πολύτιμα διδάγματα δεν αντιμετωπίζεται...." (από την ημερήσια διαταγή του Αρχιστράτηγου Αλέξανδρου Παπάγου).

Ομιλία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Πνύκα

Δεν υπάρχουν σχόλια που να ξεπερνούν το μεγαλείο ψυχής που βγαίνει απ' τα λόγια του μεγάλου αρχηγού. Η ανάγνωση του κειμένου είναι αρκετή κι επιβάλλεται κάθε τόσο να επανερχόμαστε.

Αιγαιόγλαρος

( 7 Οκτωβρίου 1838)

προς τους νέους του Α΄ Γυμνασίου της Αθήνας:

Παιδιά μου!

Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ' αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ' αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ' ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.