Μέγα αθλητικό γεγονός για την παγκόσμια κοινότητα, αποτελεί η τέλεση των Ολυμπιακών αγώνων κάθε 4 χρόνια, αλλά και των Παραολυμπιακών και σίγουρα όσο κι αν έχει αλλοιωθεί και εμπορευματοποιηθεί, η συμμετοχή 204 χωρών δεν αφήνει περιθώρια να υποβαθμιστεί η σημασία τους. Οι αριθμοί δίνουν το στίγμα της σπουδαιότητος : 10.500 αθλητές από 204 χώρες στην κύρια διοργάνωση και 276 αθλητές από 164 χώρες στην Παραολυμπιάδα των ατόμων με αναπηρία.
Ακόμα και ως αναγνώριση των ιδεωδών που αποπνέει η Ολυμπιάδα και που αποτέλεσαν τη βάση της καθιέρωσης τους, είναι σημαντική, ασχέτως αν αυτά δεν υιοθετούνται στην πράξη από τις συμμετέχουσες χώρες.
Παρακολουθήσαμε έτσι μια τελετή έναρξης και μια λήξης ανάλογες της κουλτούρας της διοργανώτριας χώρας. Τελετές που υπέστησαν ποικίλα σχόλια για την αισθητική και τη θεματολογία τους, ανάλογα εκείνων που έγιναν για το σήμα και τη "μασκότ", συγκρινόμενες πάντα με αυτές του Πεκίνου(2008) και πολύ περισσότερο με της Αθήνας(2004).
Δεν είμαι από αυτούς που ενθουσιάστηκαν από το θέαμα, αντιθέτως με άφησε αδιάφορο, όμως έλαβα το μήνυμα που ηθελημένα ή όχι, απέπνεαν οι τελετές. Το θετικό προϊόν που έχει ν' αναδείξει η Μεγάλη Βρετανία που δεν είναι άλλο από τη βιομηχανία, το εμπόριο, το σύστημα υγείας και τη μουσική γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης στο έπακρο. Στερούμενη μεγαλειώδους ιστορικού παρελθόντος σε σχέση με Κίνα και Ελλάδα, προβάλλεται και στηρίζεται στη δυναμική που φέρουν οι τομείς αυτοί και καθιστούν αυτήν πόλο ρύθμισης των παγκόσμιων εξελίξεων.
Ευκαιρία λοιπόν για αυτοκριτική από τους αρμόδιους φορείς της χώρας μας, αλλά και από εμάς τους ίδιους, για να εξακριβώσουμε κατά πόσο εμείς αξιοποιούμε τον πλούτο της δικής μας κληρονομιάς και των σημερινών μας δυνατοτήτων. Μια αυτοκριτική που θα είναι εποικοδομητική για την μελλοντική συμπεριφορά μας και ίσως κάποια στιγμή να μας επιτραπεί να κάνουμε και την αυστηρή κριτική μας προς άλλους, εντός και εκτός των τειχών. Ας μην ξεχνούμε το " ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω".
Η συμμετοχή της χώρας μας, ως ένα πληγωμένο θηρίο που πνέει τα λοίσθια, αλλά προσπαθεί να φέρει εις πέρας ένα ακόμη άθλο, αποτέλεσε μια αξιοπρεπή εμφάνιση κι έφερε πενιχρά αποτελέσματα σε αριθμούς μεταλλίων. Με 2 μετάλλια, 78οι στην κατάταξη της 30ης Ολυμπιάδας και 12 μετάλλια, 44οι στην κατάταξη της 14ης Παραολυμπιάδας, λίγοι έμειναν ευχαριστημένοι.
Δεν υστερούσε κανείς αθλητής σε θέληση, σε όνειρα, σε προσπάθεια. Οι παράγοντες που οδηγούν στην πλήρη ανάδειξη και αξιοποίηση των ικανοτήτων των αθλητών είναι άλλοι και αφορούν στις υποχρεώσεις της πολιτείας και στη στήριξη που τους παρέχει. Κονδύλια που κατευθύνονται αφειδώς σε Μ.Κ.Ο. και διάφορους συλλόγους, για αμφιλεγόμενες δραστηριότητες, ανώφελες και ανούσιες στο μεγαλύτερο μέρος τους, περιττές κατά την παρούσα περίοδο οι περισσότερες, στερούν τη δυνατότητα προβολής της χώρας, μέσα από τις επιδόσεις των αθλητών και τα οφέλη που μπορούν να προσφέρουν ανταποδοτικά στη χώρα.
Υπέρμετρες επιτυχίες του παρελθόντος που εμφανίστηκαν στην αθλητική ζωή του τόπου με απαράδεκτες μεθόδους, δεν είναι το επιθυμητό. Οι φετινές επιδόσεις μου θύμισαν παλαιότερες εποχές, όταν η συμμετοχή και μόνο στην 8άδα των τελικών, μας γέμιζε ενθουσιασμό, πόσο μάλλον ένα μετάλλιο, ακόμα και χάλκινο. Το χρυσό δε του παλαιστή Στέλιου Μυγιάκη στην κατηγορία 62 κιλών της ελληνορωμαϊκής πάλης το 1980 είχε όλα τα χαρακτηριστικά των αθλητών των αρχαίων Ολυμπιακών αγώνων και μας μέθυσε.
Μπορούν τα ελληνόπουλα και καλύτερα. Το βλέμμα τους δεν αποφεύγει την υπεροπτική ματιά των συναθλητών τους. Η αφύπνιση των αρμοδίων παραμένει πρόβλημα.
Γεύση πικρή και επίγευση στυφή η φετινή Ολυμπιάδα. Πισωγυρίσαμε κι εδώ όπως και σε πολλά άλλα. Τώρα μας μένει ν' ανέβουμε ξανά όλοι μαζί, τραβώντας δίπλα μας το συνέλληνα και στηρίζοντας τους άξιους για μπροστάρηδες. Ο αθλητισμός μπορεί να μας δώσει χαρές κι ελπίδα.
Δεν αναρωτιέμαι αν ακούει κάποιος από θέση εξουσίας.
Είμαι σίγουρος πως κωφεύουν συνειδητά.
Αν δεν ισχύει ας το αποδείξουν, πριν να είναι αργά για όλους.
Στέργιος Σαββίδης
(το ανωτέρω κείμενο δημοσιεύεται και στην εφημερίδα του Συνδέσμου)
