Μνήμη και αλαλαγμοί
Μάιος 2013 και θα έπρεπε επιτέλους οι φωνές των αντιπροσώπων μας στο ελληνικό κοινοβούλιο, να ενωθούν και να απαιτήσουν από την παγκόσμια κοινότητα την αναγνώριση των εγκλημάτων του Κεμαλισμού και τη μνήμη των θυμάτων του.
Αντ' αυτού, με αφορμή αυτή τη φορά τη δήθεν αναγκαία κατάρτιση ενός "αντιρατσιστικού νομοσχεδίου", για το οποίο όλα τα κόμματα συμφωνούν πως πρέπει να υπάρχει αλλά όπως το διατυπώνει το καθένα χωριστά, γίναμε ξανά μάρτυρες ενός ακόμα παραληρήματος μιας άκριτης ιδεολογικής τοποθέτησης, που θέλει και επιμένει στην αμφισβήτηση των ιστορικών γεγονότων που σημάδεψαν τον ελληνισμό. Πρωταγωνιστής βουλευτής με τη συνδρομή ομοϊδεατών της εντός και εκτός της βουλής και νέο θύμα η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
Καλλιεργείται εδώ και χρόνια και παρουσιάζεται μια διαφορετική ερμηνεία της ιστορίας μας, που τη βαφτίζουν "επιστημονική άποψη", από κομιτάτα που έχουν αναπτύξει την τέχνη της αληθοφάνειας και προσπαθούν να επιβάλουν τη λήθη, προβάλλοντας γεγονότα ήσσονος σημασίας για να αλλοιώσουν το μέγεθος του ηρωισμού των Ελλήνων ή της σε βάρος τους θηριωδίας, επικεντρώνοντας σε νεοτερίστικες ιδεολογίες.
Αντιμετωπίζουμε έτσι μια έμμηνη κατάσταση από πρόσωπα και χώρους, που αντιδρούν συνεχώς και εκδηλώνονται με αλαλαγμούς, γεμάτα εμμονές που προβάλλονται από τα ΜΜΕ που τους χαϊδεύουν, για να χτίσουν γέφυρες επαφών με μια ενδεχόμενη αλλαγή του πολιτικού σκηνικού.
Τα ιστορικά γεγονότα είναι λίγο ως πολύ γνωστά και ανεξίτηλα χαραγμένα στο σώμα της ιστορίας και συνοπτικά αναφέρω πως:
"Από το 1916 έως το 1924 οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί, έσφαξαν συνολικά 353.000 ελληνοπόντιους, σχεδόν το ήμισυ του ελληνικού πληθυσμού της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας.
19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στην Αμισό και θεμελιώνει, με τις "πλάτες" των δυνατών της Ευρώπης και τη νέα αντίληψη της Μπολσεβίκικης εξουσίας στη Ρωσία, την Τουρκία ως διάδοχο κράτος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ο καταζητούμενος θανατοποινίτης της Σουλτανικής κυβέρνησης Τοπάλ Οσμάν, γίνεται το μακρύ χέρι και κύριος εκφραστής της Κεμαλικής στρατηγικής εξόντωσης των αλλογενών και μη μουσουλμανικών πληθυσμών του Πόντου. Κινείται οδηγούμενος από μίσος και εγκληματικά ένστικτα, πέρα από τον όποιο πολιτικό σχεδιασμό του Κεμάλ για την Τουρκία και γίνεται ο εφιάλτης της περιοχής.
Οι προσπάθειες των Ελλήνων του Πόντου για δημιουργία του κράτους του Πόντου, συναντά τις αρνητικές θέσεις των Ευρωπαίων που βλέπουν πως ο έλεγχος της περιοχής της Μέσης Ανατολής θα εξυπηρετηθεί καλύτερα από την επικράτηση του Κεμάλ.
Το Γένος μπαίνει σε νέες περιπέτειες στην προσπάθεια του Κεμάλ να διασώσει το γόητρο μιας πεσούσης αυτοκρατορίας, πάνω σε πετυχημένες δράσεις γενοκτονιών.
Διανοούμενοι της Ελλάδος, όπως οι Άννινος, Βλαχογιάννης, Δροσίνης, Καζαντζάκης, Νιρβάνας, Σικελιανός, Σβορώνος κ.ά. απευθύνονται όπου πιστεύουν ότι υπάρχει πολιτισμένος κόσμος και γνωστοποιούν γεγονότα όπως :
".....Οι Τούρκοι εφόνευσαν όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους της πόλεως Μερζιφούντος, αφού την ελεηλάτησαν και την επυρπόλησαν. .... Μετετόπισαν όλον τον άρρενα πληθυσμόν των πόλεων Τριπόλεως,Κερασούντος,Ορδούς,Οινόης,Αμισού και Πάφρας και καθ' οδόν κατέσφαξαν τους πλείστους εξ' αυτών...... Έκλεισαν εντός του ναού του χωρίου Έλεζλη εν Σουλού-Τερέ 535 Έλληνας και τους κατέσφαξαν διασωθέντων μόνον τεσσάρων. Πρώτους έσφαξαν 7 ιερείς δια πελέκεως προ της θύρας του ναού..... Απηγχόνησαν εν Αμασεία 168 προκρίτους Αμισού και Πάφρας. Εβίασαν όλας ανεξαιρέτως τας γυναίκας, τας παρθένους και τα παιδία των άνω πόλεων, τας ωραιοτέρας δε παρθένους και νέους έκλεισαν εις τα χαρέμια. Πλείστα βρέφη εφόνευσαν σφενδονίζοντες αυτά κατά των τοίχων.....".
Κι αν εγκλήματα όπως αυτά που περιγράφονται παραπάνω, τα οποία έρχονται να συμπληρώσουν τη συστηματική δράση που ανέπτυξαν από καιρό σε βάρος κυρίως των Ελλήνων του Πόντου, δεν αποτελούν χαρακτηριστικό μέρος μιας γενοκτονίας, αν το ότι υπήρξαν επιζώντες ενοχλεί και δεν εξυπηρετεί τη συνεχή απαξίωση των αγώνων και των παθών του Γένους, δεν μπορούμε παρά να δεχτούμε όσα αντίθετα ακούγονται ως κύμβαλον αλαλάζον.
Η προβαλλόμενη ελληνοτουρκική φιλία είναι μυθοπλασία. Ας πάψουν επιτέλους οι θιασώτες της να μετατρέπουν κάθε επετειακή εκδήλωση μνήμης ή εορτασμό, σε πεδίο αντιπαράθεσης της μνήμης με τη λήθη.
Η άρνηση της γενοκτονίας είναι απλά ένα επικίνδυνο ιδεολόγημα και θα μπορούσε να θεσπιστεί ως ιδιώνυμο αδίκημα σε συνδυασμό με το άρθρο 365 του ΠΚ περί "προσβολής της μνήμης τεθνεώτος".
Η κοινωνία των Ελλήνων είναι πλέον καιρός ν' αναπτύξει ένα σύστημα ανάδρασης και να αποκαθιστά τις επικίνδυνες παρεκκλίσεις. Δεν είναι το παν οι αποδοχές μας. Ας τιμωρήσουμε με την καταφρόνηση και την αδιαφορία μας, κάθε πολιτικό που θα προσβάλει τα ιερά και τα όσια του έθνους.
Η μνήμη είναι υποχρέωση κάθε λαού που σέβεται την ιστορία του και την ύπαρξή του κι ο ελληνισμός έχει πολλά να τιμήσει. Το αίμα εκατομμυρίων θυμάτων (ζώντων και τεθνεώτων) του Κεμαλισμού, ζητά δικαίωση κι αυτή δε θα έρθει μόνη. Θέλει αγώνα για να καταθέσουν το ένα μετά το άλλο τα κράτη, το στεφάνι στη μνήμη των γενοκτονιών. Κι η θέση μας είναι μπροστά, γιατί "η λήθη δεν ταιριάζει στους Έλληνες".
