Ημέρες μνήμης - Επανάσταση 1821, η επανάκαμψη του έθνους

 

Αλέξανδρος Υψηλάντης

Ο χριστιανισμός ως μόνη κοινότητα που διατηρεί σχέση με την ελληνικότητα του τόπου, φτάνει στην ευλογημένη στιγμή να επαναστατήσει. Ο Οθωμανικός ζυγός δεν μπορεί πλέον να επικρατεί εκεί που ο ελληνισμός έγραψε ένδοξες σελίδες ιστορίας.

Μετά από επαναστατικές προσπάθειες στα 400 περίπου χρόνια από της Αλώσεως της Πόλης, περισσότερο τοπικού χαρακτήρα, φτάνει οργανωμένα πλέον, χάρη στη σημαντική συμβολή της Φιλικής Εταιρείας, στην επίσημη καθολική επανάσταση υπό την ηγεσία του ήρωα Αλέξανδρου Υψηλάντη. Ήταν ίσως ένα από τα παιχνίδια της ιστορίας να έρθουν έτσι τα γεγονότα, ώστε να ηγηθεί της επανάστασης Έλληνας που καταγόταν (από το χωριό Υψήλ της επαρχίας Όφεως του Πόντου) από την τελευταία ελεύθερη περιοχή του βυζαντινού κόσμου, την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, την αυτοκρατορία των Κομνηνών, για να αποτελέσει το συνδετικό κρίκο του ελληνισμού που μαρτυρούσε έκτοτε υπό τον τουρκικό ζυγό.
Η 25^η Μαρτίου είναι πέραν των άλλων και η συμβολική εκείνη ημερομηνία που θέλει τον Ευαγγελισμό της Θεομήτορος, να αποτελεί και τον Ευαγγελισμό του ελληνικού έθνους. Ορθοδοξία και ελληνισμός συνεορτάζουν σ’ έναν μοναδικό συμβολισμό.

Η ημερομηνία αυτή που δεν είναι άλλη από αυτή που υπέδειξε ως την επίσημη της ενάρξεως της επανάστασης ο Αλέξανδρος Υψηλάντης και που στην ελεύθερη αργότερα Ελλάδα καθιέρωσε ο πρώτος βασιλέας Όθωνας για τον εορτασμό της επετείου. Μια επέτειος που μας απογειώνει κάθε χρόνο μέσα από μια μυσταγωγία και μας προσφέρει λίγη από την αίγλη της δόξας που κέρδισαν οι επαναστατημένοι Έλληνες.
Η δίψα για την ελευθερία όμως άναψε τις φλόγες της επανάστασης πριν την ορισθείσα από τον αρχιστράτηγο 25^η Μαρτίου.
Ενδεικτικά τα γεγονότα έχουν την παρακάτω σειρά:

-22/2…Πρώτη πολεμική πράξη ήταν η Διάβαση του ποταμού Προύθου από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη στη Μολδαβία και η είσοδος στο Ιάσιο.

-13 ή 14/3. Στην Αγία Λαύρα σε συνάντηση προκρίτων της περιοχής για να αποφασίσουν την συμμετοχή τους στην επανάσταση και μετά από μια κατανυκτική λειτουργία, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός απέσπασε το πέτασμα της Ωραίας Πύλης του ναΐσκου το οποίο και ύψωσε ως λάβαρο της Εθνεγερσίας.

-17/3… Ξεσηκώνονται οι Μανιάτες στην Αρεόπολη… Επαναστατούν ο Χαραλάμπης και οι Πετμεζαίοι στα Καλάβρυτα.

-20/3…Ο Ηλίας Μαυρομιχάλης ξεσηκώνει την Καλαμάτα.

-21/3…Κήρυξη της Επανάστασης στην Πάτρα, απ’ τον Δημήτριο Παπαδιαμαντόπουλο… Καταλαμβάνονται τα Καλάβρυτα.

-22/3…Επανάσταση στη Δυτική Μάνη(Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης)

-23/3…Κηρύσσεται η Επανάσταση στο Άγιον Όρος και Χαλκιδική από τον Εμμανουήλ Παπά… Καταλαμβάνεται η Καλαμάτα από τον Ηλία Μαυρομιχάλη…Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο Λόντος και ο Ζαΐμης υψώνουν το λάβαρο της Επανάστασης στην Αγία Λαύρα.

-24/3…Ο Πανουργιάς ξεσηκώνει τα Σάλωνα (Άμφισσα), ο Κολοκοτρώνης τη Σκάλα Μεσσηνίας και οι Ρούφος, Σάγιας, Νενέκας, Λόντος την Πάτρα… Οι Πετμεζαίοι επαναστατούν στα Καλάβρυτα και οι Πλαπουταίοι στην Καρύσταινα.

-25/3…Επαναστατική Προκήρυξη Π.Μαυρομιχάλη και «Μεσσηνιακής Γερουσίας» της Καλαμάτας… Ο Διάκος ξεσηκώνει τη Λειβαδιά.

-26/3…Ο Μελετόπουλος επαναστατεί στο Αίγιο

-27/3…Ξεσηκώνεται η Κορώνη, Κυπαρισσία και Σπέτσες

-28/3…Ο Αντώνιος Οικονόμου ξεσηκώνει την Ύδρα… Επαναστατεί ο Μυστράς, η Γαστούνη, το Λιδωρίκι και η Λοκρίδα…Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης μπαίνει στο Βουκουρέστι.

-29/3…Επαναστατεί το Νεόκαστρο, η Μεθώνη, η Κυνουρία, η Κόρινθος, το Άργος και η Βοιωτία. Νίκη του Αθανασίου Διάκου στη Λειβαδιά.

-31/3…Ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης και ο Α.Νικολόπουλος επαναστατούν στην Τρίπολη και την Αρκαδία.

…και οι φλόγες ανάβουν και απλώνονται, ενώνονται και οδηγούν στην ελευθερία.

Η ελληνική επανάσταση βίωσε στιγμές δόξας μέσα από νικηφόρες μάχες αλλά και μάχες που χάθηκαν, δίνοντας το δικό τους μήνυμα αυτοθυσίας. Βίωσε στιγμές εθνικής ανάτασης και εθνικού πένθους από τα μοναδικής αγριότητας αντίποινα της Υψηλής Πύλης. Πέρασε από τα κύματα της αγωνιστικής αλληλεγγύης σε φουρτούνες εμφύλιας διαμάχης. Δεν ήταν εύκολο να πετύχει. Το αίσιο τέλος της μας επιτρέπει και μας νουθετεί να υιοθετήσουμε στους δικούς μας αγώνες, λίγο από το φρόνημα των προγόνων.

Ο εορτασμός της επετείου είναι υποχρέωση, είναι δείγμα σεβασμού στις θυσίες των προγόνων και αυτοσεβασμού ταυτόχρονα. Έχουμε την τύχη η καρδιά της Ιστορίας να χτυπά στην Ελλάδα. Όσα συνέβησαν εξακολουθούν να δίνουν καρπούς υψηλά νοήματα. Μας ζητούν να διδαχθούμε και να διδάξουμε με τη συμπεριφορά μας.

Η «πένα» της Ιστορίας μπορεί να γράφει ασταμάτητα χρησιμοποιώντας το αίμα που χύθηκε. Σκοπός μου αυτή τη στιγμή είναι η μνήμη και η τιμή. Η λήθη δεν έχει θέση ανάμεσά μας.

Θα κλείσω τη μικρή επετειακή μου αναφορά, με δύο αποσπάσματα:

ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ ΤΡΙΑΔΟΣ

«Το Ελληνικόν έθνος, το υπό την φρικώδη Οθωμανικήν δυναστείαν, μη δυνάμενον να φέρη τον βαρύτατον και απαραδειγμάτιστον ζυγόν της τυραννίας και αποσείσαν αυτόν με μεγάλας θυσίας, κηρύττει σήμερον δια των νομίμων παραστατών του, εις Εθνικήν συνηγμένων Συνέλευσιν, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, «την Πολιτικήν αυτού ύπαρξιν και ανεξαρτησίαν».

Εν Επιδαύρω, την α. Ιανουαρίου, έτει αωκβ΄ (1-1-1822)

και Α΄ της Ανεξαρτησίας

………………………………………………

Ο Πρόεδρος της Εθνικής Γ΄ των ΕλλήνωνΣυνελεύσεως.

Προς άπαντας τους πιστεύοντας εις Χριστόν

«…………………Το δε ανεωγμένον εις την Ελλάδα θέατρον του πολέμου δεν θέλει κλείσει παρά όταν αποθάνωμεν όλοι. Είναι πόλεμος της δικαιοσύνης κατά της αδικίας.. Τοιούτον ιερόν πόλεμον πολεμούντες φωνάζοντας «ή Ελευθερία ή Θάνατος».

Ζητούμεν να μην συζώμεν πλέον με Τούρκους εις το αυτό έδαφος, να μη δεσποζώμεθα από αυτούς και να ζώμεν υπό νόμους δικαίους, ως Έθνος ελεύθερον και αυτόνομον.. Είμεθα δε ολιγάριθμοι, πτωχοί, άποροι. Καταπολεμούμεθα και από τα κακά όσα εγέννησεν ο δεσποτισμός εις την πατρίδα μας. Αρά γε θα νικήσωμεν παλαίοντες τοιαύτην άνισον πάλην με τον Σουλτάνον; Εάν μας εγκαταλίπη και ο Θεός, θ’ αποθάνομεν μάρτυρες της ελευθερίας ως αδελφοί του Λεωνίδου, τουλάχιστον ένδοξον υπέρ Πίστεως και Πατρίδος και όχι ανάξιον της Ιστορίας θάνατον…..

Τη 5 Μαΐου 1827 εν Τροιζήνι»

Το διαβάσαμε στο : Τα λόγια της πένας (talogiatispenas.blogspot.com)